பிரதேச அபிவிருத்தி சபைகள்

சிறிமா அரசாங்கம் முன்னெடுத்த முக்கியமான திட்டங்களில் பிரதேச அபிவிருத்திச் சபைகள் என்ற முயற்சி முக்கியமானது. இந்தத் முயற்சி நல்ல பலன்களைக் கொடுத்தது.

இது குறித்து இலங்கையின் பொருளாதார வரலாறு விரிவாகப் பேசியதில்லை. இன்றைய வேலையின்மை, அந்நிய செலாவணி நெருக்கடியை நாடு எதிர்நோக்கியிருக்கையில் குறித்த இம்முயற்சி பற்றி விரிவாகப் பேசுவது முக்கியமானது.

இது ஒரு வகையில் வேலைவாய்ப்பை உருவாக்கும் ஒரு திட்டம். இது முழுமையாக உள்நாட்டு வருமானத்தில் செயல்படுத்தப்பட்டது என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

க்ரேயான் (வண்ணம் தீட்டும் கோல்கள்) திட்டத்திற்கு சாயங்களை இறக்குமதி செய்ய மட்டுமே வெளிநாட்டு நிதி தேவைப்பட்டது. சாயங்களை இறக்குமதி செய்ய செலவிடப்பட்ட டாலர்கள், கிரேயான்களை இறக்குமதி செய்வதற்குச் செலவிட வேண்டியிருந்த ஏராளமான டாலர்களை மிச்சப்படுத்தியது. இந்த முயற்சி என்பது ஒரு வரைபடமாகும்.

இது கிட்டத்தட்ட இருக்கும் ஊழியர்களுடன் உடனடியாக செயல்படுத்தப்படுத்தப்பட்டு  சில மாதங்களுக்குள் உற்பத்தி முறையில் நுழைவதற்கான திட்டத்தை முன்னிறுத்தியிருந்தது.  

பிரதேச அபிவிருத்தி சபைகளின் கீழ் முன்னெடுக்கப்பட்ட திட்டங்கள் வேலைவாய்ப்பு முறையிலும், தீவிரமான வழிகாட்டுதலிலும் தொழிற்கல்வி பயிற்சியின் அனைத்து கூறுகளையும் உள்ளடக்கி இருந்தது.

இதன் விளைவாகப் பயிற்சி பெறுபவர் சுயதொழில் செய்பவர் அல்லது உற்பத்தியில் ஒத்துழைப்புடன் பணியமர்த்தப்படுவார். முக்கிய அம்சம் என்னவென்றால், வணிக ரீதியான நம்பகத்தன்மையின் அடிப்படையில் வெற்றி மதிப்பிடப்பட்டது.

இம்முயற்சியை மதிப்பிடுவதில் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய முக்கிய காரணி, இது கல்வி முறையை பாதியில் நிறுத்தியவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பை உருவாக்கியது என்பதையே. எந்தவொரு நாட்டிலும், கல்வி முறை அறிவையும் பயிற்சியையும் வழங்குகிறது,

மேலும் மிகவும் வெற்றிகரமானவர்கள் பல்கலைக்கழகங்கள் அல்லது உயர் கல்வி நிறுவனங்களில் நுழைந்து தற்போதைய வேலையின்மை மற்றும் கல்வி நிலைமையை நிவர்த்தி செய்து மேலதிக படிப்புகளில் சேருகிறார்கள். மேல்நிலைப் பள்ளியில் தேர்ச்சி மதிப்பெண்களைப் பெற்று, ஆனால் மேலதிக படிப்புகளில் சேரத் தவறியவர்கள் அடுத்த பிரிவினர் வேலைச் சந்தையில் நுழைந்து வேலை தேடுகிறார்கள்.

கல்வி முறையில் வெற்றிபெறாதவர்கள் மற்றும் தேர்ச்சி மதிப்பெண்களைப் பெறாதவர்கள் இடைநிறுத்தப்பட்டவர்கள் என வகைப்படுத்தப்படுகிறார்கள். அவர்கள் தொடர்ந்து சமூகப்படிநிலையில் கீழ்மட்ட வேலையாகக் கருதப்படும் வேலைகளைச் செய்கிறார்கள் அல்லது வேலையில்லாமல் இருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கான தகுந்த வேலைவாய்ப்பையும் அங்கீகாரத்தையும் இந்த அபிவிருத்தி முயற்சி வழங்கியது.

கல்வி முறையில் பள்ளிப் படிப்பை பாதியில் நிறுத்துபவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருந்ததால், இந்த அபிவிருத்தி முன்முயற்சிக்குத் தேவையான மனிதவளம் கிடைத்ததோடு இம்முயற்சி சிறப்பாக வெற்றியளிக்கவும் வழி வகுத்தது.  

1970 முதல் 1977 வரையிலான காலகட்டத்தில் இலங்கையின் சிறிமாவோ அரசாங்கத்தின் முதன்மையான அமைப்பாக, பிரதேச அபிவிருத்திச் சபைகள் இருந்தன.

1970 நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற ஐக்கிய முன்னணியின் அறிக்கையின்படி, இது மிகவும் பரந்த, தொலைநோக்கு நோக்கங்களைக் கொண்டிருந்தது. அது “நிர்வாகத்தை முழுமையாக மாற்றுவது, அதை மேலும் ஜனநாயகமாக்குவது மற்றும் மக்களுடன் நெருக்கமாக இணைப்பது” ஆகியவற்றுக்கான பிரதான நுழைவாயிலாகக் கருதப்பட்டது.

தனது வரவுசெலவுத்திட்ட உரையில் நிதியமைச்சர் என்.எம்.பெரேரா இவ்வாறு சொன்னார்: இந்த திட்டத்தின் முக்கிய நோக்கம் விவசாயம், தொழில்துறை, மற்றும் உள்கட்டமைப்பு வசதிகளை வழங்குதல், உள்@ரில் கிடைக்கும் வளங்களைப் பயன்படுத்துதல். தேசிய உற்பத்தியை அதிகரித்தல், தேசிய மேம்பாட்டுப் பணிகளில் மக்களை ஈடுபடுத்துதல் ஆகியவற்றின் மூலம் கிராமப்புறங்களில் வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்குவதாகும்.

இந்தத் திட்டத்தின் முக்கிய நோக்கம் இளைஞர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பை உருவாக்குவதாகும். அவ்வுரையில் கூறப்பட்டபடி, ‘நமது சமூகத்தில் ஒரு பயனுள்ள இடத்தைக் கண்டுபிடிக்க முடியாவிட்டால், இளையோரின் வாழ்க்கை அர்த்தமில்லாமல் போகும்.

ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்கள் மற்றும் பெண்களின் விருப்பங்களை நிறைவேற்றுவது அரசாங்கத்தின் முக்கிய விருப்பாகும்’.  
அரசாங்கம் இத்திட்டத்தைத் தொடங்கிய ஒரு வருடத்திற்குள் 100,000 வேலைகளை உருவாக்கும் நோக்கத்துடன் இயங்கியது. இது தன்னை ஒரு சோசலிச அரசாங்கமாகப் பிரதிபலித்தது.

அரசாங்கத்தின் ஐந்தாண்டுத் திட்டத்தில் பிரதிபலித்த அரசாங்கத்தின் நோக்கங்களுக்கு ஏற்ப, ஒரு சோசலிச சமுதாயத்தை நோக்கி மேலும் முன்னேறுவதற்கான அடித்தளத்தை அமைப்பதே இந்தத் திட்டத்தின் நோக்கமாகும்.

பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்தின் புகழ்பெற்ற பொருளாதாரப் பேராசிரியரான பேராசிரியர் எச்.ஏ.டி எஸ். குணசேகர இந்தத் திட்டத்தை வழிநடத்தத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், மேலும் அவர் திட்ட நடைமுறைப்படுத்தல் அமைச்சின் நிரந்தரச் செயலாளராக நியமிக்கப்பட்டார்.  மாவட்ட அளவில், மாவட்டத் தலைவரான அரசாங்க அதிபர் இந்தத் திட்டத்திற்குப் பொறுப்பேற்றார்.

ஒவ்வொரு பிரிவிலும் ஒரு பிரதேச அபிவிருத்திச் சபை நிறுவப்பட்டது, மேலும் இந்த சபைகள் உதவி அரசாங்க அதிபரின் தலைமையில் செயல்பட்டன. ஒவ்வொரு துணை அரசாங்கப் பகுதிக்கும் ஏராளமான பட்டதாரி உதவியாளர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர், மேலும் ஒவ்வொரு சபைக்கும் ஒரு பட்டதாரி உதவியாளர் இருந்தார். இந்தத் திட்டத்திற்குப் பட்டதாரி உதவியாளர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர்.

இதற்கு வேலையற்ற பட்டதாரிகளிடமிருந்து ஆட்சேர்ப்பு செய்யப்பட்டது.
அரசாங்கத்தின் மனதில் மக்கள் பங்கேற்பு முதன்மையானதாக இருந்தது. இந்தச் சபைகள் மக்கள் பங்கேற்பை செயல்படுத்தும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது, இதில் கிராமத்தின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைப்புகள் - கூட்டுறவு சங்கம், விவசாயக் குழு, கிராம சபை ஆகியவை பகுதியின் ஒட்டுமொத்த வளர்ச்சியைத் திட்டமிடுவதிலும் ஒருங்கிணைப்பதிலும் பங்கு வகிக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது.

இந்தத் திட்டத்தில் விவசாயம், தொழில்துறை, மீன்பிடி, பிற வருமானம் ஈட்டும் திட்டங்களை ஒழுங்கமைத்தல், திட்டங்களின் திட்டமிடல், செயல்பாடு,மேலாண்மையில் மக்களின் அதிகபட்ச பங்களிப்பைப் பெறுவது என்பன அடங்கும். பிரதேச அபிவிருத்திச் சபைகள் என்பது மக்கள் தங்கள் சொந்த அபிவிருத்தியைத் திட்டமிடுவதில் பங்கேற்பை ஈர்க்கும் முறையாகும்.

மாதாந்த சபைக் கூட்டங்கள் தொடர்ந்து நடத்தப்பட்டன. அதில் பிரதேச மட்டத்தில் உள்ள அனைத்து அதிகாரிகளும், அனைத்து கிராம மட்ட அமைப்புகளின் பிரதிநிதிகளும், மாவட்ட மட்டத்தில் உள்ள அதிகாரிகளும் கலந்து கொண்டனர். இதனால், பிரதேச மட்டத்திலும் கிராம மட்டத்திலும் உள்ள அனைத்து வளர்ச்சிப் பணிகளின் மொத்தத் திட்டமிடலில் இது கலந்து கொள்ளக்கூடிய ஒரு அமைப்பாக இருந்தது.

ஒவ்வொரு சபைக்கும் முதல் இரண்டு ஆண்டுகளுக்குள் செலவிட ரூ. 200,000.00 ஒதுக்கப்பட்டது. இதில், 35% விவசாயத் திட்டங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்டது. இருப்பினும், ஒவ்வொரு திட்டத்திற்கும் திட்ட நடைமுறைப்படுத்தல் அமைச்சிடமிருந்து குறிப்பிட்ட ஒப்புதல் பெறப்பட வேண்டும், மேலும் ஒவ்வொரு திட்டத்தின் சாத்தியக்கூறுகளும் மிக விரிவாக ஆய்வு செய்யப்பட்டன. மூலதனச் செலவுகள், செயற்பாட்டு மூலதனம் உட்பட மொத்த செலவில் 35% சிறப்பு மானியங்களாக வழங்கப்பட்டன.

உதாரணமாக, கண்டி மாவட்டத்தின் கோஹகோடா விவசாயத் திட்டத்தை நோக்கினால், சராசரி திட்டமான மூலதனச் செலவு ரூ. 65,000.00. செயல்பாட்டு மூலதனம் ரூ. 34,000.00. அனுமதிக்கப்பட்ட மானியம் ரூ. 32,000.00 ஆகும். இந்தத் திட்டத்தின் இறுதி ஆண்டான 1976 ஆம் ஆண்டுக்குள், பல்வேறு திட்டங்களுக்காக ரூ.127 மில்லியன் செலவிடப்பட்டது.

அனைத்து அபிவிருத்திப் பணிகளுக்கும் சபைகள் ஒரு ஒருங்கிணைப்பு அமைப்பாக இருக்கும் என்று நம்பப்பட்டாலும், ஒவ்வொரு சபையும் இளைஞர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பு வழங்கும் சிறப்புத் திட்டங்களைத் தொடங்கி நிர்வகிக்க வேண்டும் என்றும் திட்டமிடப்பட்டது. இந்தத் திட்டத்தின் புதுமை யாதெனில்; புதிய திட்டங்கள் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும், அங்கு இளைஞர்கள் சேர்க்கப்படுவார்கள், பயிற்சி பெறுவார்கள் மற்றும் வருமானம் ஈட்டும் திட்டங்களில் பணியமர்த்தப்படுவார்கள்.

இந்தத் திட்டங்களில், இளைஞர்கள் சமூக ஆதரவுடன் பணியாற்ற வேண்டும். அங்கு சமூகத் தலைவர்கள் நிறுவனங்களுக்கு உதவுவார்கள். முன்னதாக, கிராம மட்டத்தில் ஒரு உச்ச அமைப்பான ஒரு கூட்டுறவுச் சங்கத்துடன் கூடிய பல்நோக்கு கூட்டுறவுகள் இருந்தன.

பொருளாதார வளர்ச்சியில் சமூக கூட்டுறவுகளின் உந்துதலை இந்தப் பிரதேச அபிவிருத்தி சபைகள் முன் தள்ளின. முன்னதாக, பல்நோக்கு கூட்டுறவுகள் அத்தியாவசிய உணவு விநியோகம், நெல் வாங்குதல், கடன் வழங்குதல் மற்றும் விவசாய நோக்கங்களுக்கான பொருட்களை வழங்குதல் ஆகியவற்றில் மட்டுமே ஈடுபட்டன. கூடுதலாக, தளபாடங்கள், கைவினைப்பொருட்கள் ஆகியவற்றைத் தயாரிப்பதற்காக நிறுவப்பட்ட தொழில்துறை கூட்டுறவுகள் இருந்தன.

1972ஆம் ஆண்டளவில், இத்திட்டம் நாடு முழுவதும் செயல்படுத்தப்பட்டது. 1973ஆம் ஆண்டு, 590 சபைகள் முழுமையாக நிறுவப்பட்டன, இச்சபைகள் 1,900 திட்ட முன்மொழிவுகளைச் சமர்ப்பித்தன. அவற்றில் 900 திட்டங்கள் அங்கீகரிக்கப்பட்டன. அவற்றைச் செயல்படுத்த சிறப்பு நிதி ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டது. இந்த திட்டங்கள் அனைத்தும் அடிமட்ட மட்டத்திலிருந்து திட்டமிடப்பட்டன. இதுவே இத்திட்டத்தின் சிறப்பாகவும் வெற்றியின் இரகசியமாகவும் இருந்தது.

நன்றி tamilmirror